Droga Ikony

Heheh, ja się Evagelio - delikarnie mówiąc - miotam

Mój Nauczyciel poradził mi dla utrwalenia dobrych nawyków namalować 3 takie same ikony (Chrystusa Pantokratora), jak ta malowana z Nim. Niby łatwe, ale potykam się na każdym elemencie Kształt powieki, cień przy nosie, kształt ust, modelunek włosów, itp... Zgadzam się w 100% co do rysunku - choć szczerze mówiąc, nie wiem, jak go ćwiczyć..

Robię mnóstwo błędów temperą - nie czuję się pewnie przy chudych, przezroczystych warstwach suchym pędzlem, ale powoli brnę do przodu.

Co do wyjazdu - niby krótkie wakacje, ale otwierają oczy na całą formę i geometrię ikony: widzę mnóstwo błędów w swoich wcześniejszych pracach. W dodatku są one bardzo "nierówne", jedna "lepsze", inne "gorsze", a wszystkie wyglądają jak z innej parafii

Wiem, że to jest ten moment, w którym muszę jeszcze więcej oglądać i malować, żeby móc nauczyć się naśladować konkretny styl - a potem w jego ramach tworzyć kolejne ikony.

- trudno nie popaść w samozachwyt
- trudno znaleźć czas na malowanie
- i złoto podrożało

W moim przypadku :
- trudno sobie poradzić z niską samooceną
- trudno znaleźć czas na cokolwiek poza malowaniem
- cena złota bez zmian
- kręgosłup szyjny odmówił współpracy, czas się przesiąść na sztalugi, Pan Bóg wie co robi

PS. Czytać Was to przyjemność i niezła porcja informacji !

Ach, sztalugi Zauważyliście, że im bardziej "uduchowiony" pisatiel, tym szybciej przesiada się na sztalugę?

No to mam jeszcze niższą samoocenę.... Jaki ze mnie uduchowiony skoro na sztalugi przesiadam się po 10 latach pracy ? Ech....

...

Mam wrażenie, że sztaluga mnie uduchowi jednak co nieco - już uszami wyobraźni słyszę, jak co chwila powtarzam - " O BOŻE ! "