Samoocena autorów ikon

[Krzysztof]

Heheh, ja się Evagelio - delikarnie mówiąc - miotam

Mój Nauczyciel poradził mi dla utrwalenia dobrych nawyków namalować 3 takie same ikony (Chrystusa Pantokratora), jak ta malowana z Nim. Niby łatwe, ale potykam się na każdym elemencie Kształt powieki, cień przy nosie, kształt ust, modelunek włosów, itp... Zgadzam się w 100% co do rysunku - choć szczerze mówiąc, nie wiem, jak go ćwiczyć..

Robię mnóstwo błędów temperą - nie czuję się pewnie przy chudych, przezroczystych warstwach suchym pędzlem, ale powoli brnę do przodu.

Co do wyjazdu - niby krótkie wakacje, ale otwierają oczy na całą formę i geometrię ikony: widzę mnóstwo błędów w swoich wcześniejszych pracach. W dodatku są one bardzo "nierówne", jedna "lepsze", inne "gorsze", a wszystkie wyglądają jak z innej parafii

Wiem, że to jest ten moment, w którym muszę jeszcze więcej oglądać i malować, żeby móc nauczyć się naśladować konkretny styl - a potem w jego ramach tworzyć kolejne ikony.

- trudno nie popaść w samozachwyt
- trudno znaleźć czas na malowanie
- i złoto podrożało

[maja]

W moim przypadku :
- trudno sobie poradzić z niską samooceną
- trudno znaleźć czas na cokolwiek poza malowaniem
- cena złota bez zmian
- kręgosłup szyjny odmówił współpracy, czas się przesiąść na sztalugi, Pan Bóg wie co robi

[maja]

PS. Czytać Was to przyjemność i niezła porcja informacji !

[zephyr7]

Ach, sztalugi Zauważyliście, że im bardziej "uduchowiony" pisatiel, tym szybciej przesiada się na sztalugę?

[maja]

No to mam jeszcze niższą samoocenę.... Jaki ze mnie uduchowiony skoro na sztalugi przesiadam się po 10 latach pracy ? Ech....

[Evagelia]

...

[maja]

Mam wrażenie, że sztaluga mnie uduchowi jednak co nieco - już uszami wyobraźni słyszę, jak co chwila powtarzam - " O BOŻE ! "