Droga Ikony

Witajcie. Ktoś z was mnie tu zaprosił wczoraj a ja ochoczo skorzystałam z zaproszenia. Dziękuję zapraszającemu! Bardzo się ciesze ze mogę byc tu z wami i korzystać i czerpać z waszych doświadczeń. Mam nadzieję ze kiedyś będę mogła się z wami też dzielić, ale na razie wiem że duzo nauki przede mną

Kilka słów o mnie i mojej "drodze ikony"
Jestem absolwentką Wzornictwa przemysłowego Akademi sztuk Pięknych. Mamą czworga dzieci. Już na studiach zrozumiałam, że nie chcę malować błahostek, jednak tak się złożyło, że po uzyskaniu dyplomu całkowicie pochłonęło mnie macierzyństwo. Tęsknota za pisaniem ikon wciąż jednak tkwiła w moim sercu, choć rzeczywistość pełna dzieciecego śmiechu i płaczu daleka była od sacrum. Pewnego razu zostałam poproszona na mamę chrzestną i zapragnęłam chrześnikowi dać coś od siebie, coś co będzie pamiątką na jego życie. I namalowałam religijny obraz, dzięki któremu zrozumiałam, że to za czym tak tęsknię, możliwe jest mimo domowego zgiełku i może dawać mi radość i pokój. Poszłam tym tropem, znalazłam deski i wzorując się na starych ikonach namalowałam pierwsze Umilenie - ikonę mówiącą o szczególnej czułości Matki Bożej i jej Syna. Siostry karmelitanki z pobliskiego klasztoru zachęciły mnie do dalszej pracy i pobłogosławiły ją. Zaczęłam więc rozwijać zarówno wiedzę jak i warsztat i tak powstawały kolejne ikony. Jestem głęboko przekonana, że ta praca nie wypływa tylko ode mnie, że mogę to robić dzięki natchnieniom Ducha Świętego. Pragnę w mych ikonach zawrzeć to, co najważniejsze - obraz Boga.".

Witam w imieniu Ekipy Technicznej i zapraszam do owocnego korzystania.

..

Dziękuję Evangelio! Kiedyś czytałam twoje posty na forum twórców sztuki, i dziekuję Ci za wszystkie wskazówki, bardzo wiele od Ciebie czerpałam.
A co do mojej pracy- to jest to głównie nocami ewentualnie gdy najmłodzszy śpi. Niestety nie mam luksusu opiekunek. Ale pisząc ikony wypoczywam, i nie zauważam nawet jak płynie czas

...

Najstarszy syn ma 11 lat. Tylko od tego roku szkolnego jest na Edukacji Domowej czyli ja i mój mąż , ale głownie ja go uczymy wszystkiego, a raz na jakiś czas ma egzaminy sprawdzjące wiedzę. Niestety w jego przypadku ( jest indywidualistą ) szkoła była generatorem wielu problemów. Potem mam córkę dwa lata młodszą, a potem prawie sześciolatkę. I najmłodzszego Michała, który za kilka dni będzie miał dwa latka. I jest niesamowity. Wyciąga rózne świete obrazki, brewiarze- świeczki- robi ołtarzyki i śpiewa ciągle Aleeuja!

Witaj, luno, to wspaniałe, że coraz więcej osób pojawia się na forum... Piękne jest Twoje świadectwo drogi ikony, mam szczerą nadzieję, że ikony będą owocowały w Twoim życiu i pozostaną, lub też staną się, integralną jego częścią Pozdrawiam

Serdecznie witamy Luna. Ja się bardzo cieszę, że ikona w taki sposób wkracza do rodziny.

Witaj, Luna

Witaj Luno